Οι τρεις κύριες κατηγορίες αποτελούνται από επτά τομείς που καλύπτουν όλο το φάσμα των “σωματικών” τεχνικών. Οι περισσότερες πολεμικές τέχνες εστιάζουν σε ένα ή δύο τομείς, για παράδειγμα, χτυπήματα και λακτίσματα, ρίψεις, κλείδωμα αρθρώσεων. Το Hapkido είναι ένα εκλεκτικό σύστημα και μάλιστα ένα από τα πιο δύσκολα για να το μάθει κανείς, πόσο μάλλον να γίνει master διότι καλύπτει όλο το φάσμα των φυσικών τεχνικων, από απόσταση (μακρινή, κοντινή) μέχρι στατική θέση (όρθιος, στο έδαφος κτλ). Το σύστημα περιέχει πάνω από 3.800 μεμονωμένες τεχνικές, που όταν συνδυαστούν, αυξάνονται εκθετικά (περίπου 10.000).

 

Οι τεχνικές κυμαίνονται από άδειο χέρι μέχρι όπλα, διαλογισμό, και φιλοσοφική “κατάρτιση”. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι σε θέση και δεν έχουν την επιθυμία και την ευκαιρία να μάθουν πλήρως αυτό το σύστημα. Αυτό μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με την απόκτηση ενός Διδακτορικού.

 

Άλλα συστήματα έχουν μιμηθεί και έχουν προχωρήσει σε αντιγραφή αυτών των τεχνικών για να αντικατοπτρίζουν τις τελευταίες τάσεις και μόδες, αλλά η πραγματική δοκιμασία πολλών πραγμάτων στη ζωή είναι η δοκιμασία του χρόνου. Ενώ οι τάσεις και οι μόδες έρχονται και παρέρχονται, αυτές οι παραδοσιακές τεχνικές έχουν διδαχθεί όπως ήταν πριν από 50 χρόνια. Ένα καλό παράδειγμα θα ήταν οι βασικές δεξιότητες που μάθαμε στο σχολείο, σε οποιοδήποτε θέμα. Οι αρχές αυτές έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και εξακολουθούν να διδάσκονται, και θα συνεχίσουν να διδάσκονται. Ωστόσο, η εφαρμογή της θεωρίας θα έπρεπε, και πρέπει, να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, ώστε να αντικατοπτρίζει τις τρέχουσες συνθήκες.